De tijd vliegt….

Ik kan er natuurlijk niet omheen: het Corona virus. Bizar om te zien hoe Nederland en de rest van de wereld in de greep zijn van iets wat eigenlijk gewoon een fikse griep is. Ik heb van nature de neiging om eerst eens even de feiten te checken voordat ik in paniek raak van dat wat de media zeggen. De feiten spreken voor zich.
We moeten alle mogelijke maar vooral reële maatregelen nemen om erger te voorkomen, maar helemaal voorkomen doen we het toch niet. Zoals bij elke griepgolf, worden mensen ziek en sterven er mensen. Dat is afschuwelijk, maar dat is wel hoe het gaat. Misschien komt het omdat ik werk met leven en dood, omdat ik nu eenmaal al jaren werk in een omgeving waar mensen ziek worden en soms overlijden. Dat wil niet zeggen dat ik er immuun voor ben, integendeel, als er iemand overlijdt blijft dat een nare gebeurtenis. Maar toch, het is het leven. Hoe cliché dat ook klinkt.

En paniek over iets waar we geen grip op hebben, zorgt er alleen maar voor dat het leven dát we hebben, overschaduwd wordt. Door scholen die sluiten, bedrijven die dicht gaan, mensen die mondkapjes gebruiken, ook al heeft dat geen enkel effect. Mensen die blikken voedsel hamsteren en handgel aanschaffen met dozen tegelijk. De paniek heeft meer negatieve effecten dan het virus zelf, zo lijkt het. Enfin. Corona dus. Tot zover. Want hoewel ik het volg en beroepsmatig natuurlijk ook dagelijks de feiten blijf checken, heb ik deze weken ook nog wat anders aan mijn hoofd.

Onze jongste wordt komende week 4 jaar. Het voelt nog als de dag van gisteren dat hij geboren werd, dat hij op mijn borst werd gelegd en ik hem mocht voeden. Ik geloofde nooit zo in de clichés rondom het ouderschap, maar ik moet toegeven: ze zijn allemaal waar. De tijd vliegt. Ineens is hij bijna 4 jaar en gaat hij oefenen op de basisschool. Hij vindt het leuk en gaat er met plezier naartoe. Gelukkig maar, want dat maakt het voor ons als ouders een stuk makkelijker.

Volgende week gaat hij écht. Dan is de tijd van kinderopvang en dagen thuis voorbij. Gaat hij afspreken met vriendjes. En krijgen manlief en ik waarschijnlijk het gevoel dat we de afgelopen vier jaar voor niets hebben opgevoed. Ik herinner me nog de periode dat onze oudste naar school ging, nu 4 jaar geleden. Ze kwam ineens thuis met dingen die wij haar nooit geleerd hadden, kreeg een uitgesproken eigen mening en schroomde niet om er af en toe een scheldwoord uit te gooien. Verschrikt keken we elkaar aan: “wat is er over van onze opvoeding? “.  Gelukkig trok het bij en zegevierde de basis die wij gelegd hadden. Godzijdank. Ze is weer het pittige, gevoelige en lieve meisje dat wij kenden. En dat meisje gooit er nog steeds af en toe dingen uit die wij haar niet leren, maar ach…dat is eigenlijk ook wel gezond voor een kind van 7.

Hoewel het wennen zal zijn dat ze dadelijk allebei op school zitten, geeft het ons ook de nodige ruimte. Ik ben natuurlijk druk met Leven In Letters en dat kost naast mijn baan in het St. Anna Ziekenhuis veel tijd. Superleuk, maar een pittige combinatie. De extra uurtjes die ik er nu bij krijg omdat ik alleen thuis ben, zijn meer dan welkom. Het zal wennen zijn, maar ik omarm deze nieuwe fase. Een fase met meer vrijheid voor ons als ouders en een fase waarin onze jongste de wijde wereld instapt. Waarin hij het schoolleven gaat ontdekken, samen met zijn grote zus naar school mag en zijn mooie nieuwe broodtrommel eindelijk mag gaan gebruiken. De fase waarin ook hij thuis gaat komen met allemaal dingen die onze wenkbrauwen doen fronsen.
Maar ach, hoe mooi is het dat wij onze kinderen goed onderwijs kunnen geven, een dak boven hun hoofd, lekker eten en veel warmte en liefde in alle veiligheid. Als ik het moeilijk heb met het feit dat mijn kleine jongen straks niet meer thuis is en onze kleine grote meisje alweer bijna 8 wordt, denk ik daar even aan. Aan hoe bevoorrecht we zijn. Aan hoe anders het is voor de ouders en kinderen in bijvoorbeeld Syrië. Laten we onze zegeningen tellen en genieten van hoe goed we het hebben. Met of zonder virus.

Deel deze post via:

WhatsApp
Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *