De afgelopen maanden ben ik vooral bezig geweest met het vormgeven van mijn toekomst. Wat wil ik gaan doen? Waar word ik blij van en waar ligt mijn passie? Ik had het na een aantal coaching sessies aardig op een rijtje en wist twee dingen heel zeker:
- Ik wil bij mijn huidige werkgever kijken naar nieuwe uitdagingen, want ik wil daar nu niet weg. Het is een hele fijne organisatie en de manier waarop mijn traject van ziekte naar re-integratie is begeleid en gefaciliteerd door mijn leidinggevende en de organisatie, verdient echt een Nobelprijs.
- Ik wil mijn eigen bedrijf beginnen. Gewoon. Omdat ik dat wil. Al heel lang en nú ga ik het doen, anders doe ik het nooit meer.
Afgelopen tijd heb ik gebrainstormd met een heleboel mensen om me heen. Wat ik wil gaan doen werd steeds duidelijker, het ondernemingsplan lag klaar. Maar die náám, wat een ellende! Ik had allerlei ideeën, nachtenlang lag ik te woelen. Want wát was nou de beste naam voor een bedrijf waarin ik zoveel verschillende activiteiten wil vangen?
Kort gezegd wil ik met mijn bedrijf een paar dingen doen: schrijven, spreken en ondersteunen/adviseren. Klinkt vaag, is het niet. Want ik heb heel helder voor ogen voor wie ik dit hoofdzakelijk wil gaan doen.
Mijn toekomstige klanten zijn mensen die:
- ziek zijn of iemand in hun omgeving hebben die ziek is.
- een traject doorlopen van bijvoorbeeld revalidatie of iemand in hun omgeving hebben die een dergelijk traject doorloopt.
- te maken hebben of krijgen met verlies van relatie of baan, ongewenste kinderloosheid, overlijden van dierbaren of verlies van lichaamsfuncties of cognitieve functies.
- te maken hebben of krijgen met geboorte, huwelijk, nieuwe baan, pensioen, opening eigen bedrijf etc.
- vanuit hun beroep te maken hebben met bovenstaande zaken en hulp willen bij het op een fijne manier uiten van bijkomende emoties en het ondersteunen van collega’s, klanten of patiënten.
- voor hun bedrijf of organisatie iemand zoeken die levendige, pakkende teksten kan schrijven over uiteenlopende onderwerpen.
Wat kan ik voor deze mensen betekenen:
- (ondersteuning bij) het uiten/verwoorden van ervaringen, emoties en gevoelens die spelen bij eerdergenoemde momenten van betekenis.
- (ondersteuning bij) het verwoorden van wensen, behoeften en eisen als het gaat om de zorg en dienstverlening die ze (of hun naasten) ontvangen.
Dat kan o.a. op de volgende manieren:
- door het schrijven van tekst in de vorm van een speech, rouwkaart, bidprentje, huwelijksbeloften, tekst geboortekaartje, (klacht)brief aan zorginstelling, column, blog, ervaringsverhaal of artikel.
- door het voorbereiden van en adviseren over gesprekken of het begeleiden bij bijvoorbeeld een klachtgesprek of zorginhoudelijk gesprek.
- door het voordragen van opgestelde tekst of liedjes tijdens o.a. uitvaart, feest, opening, pensionering, huwelijk.
- door het inzetten van zang en adem als instrument om emoties te uiten, om zelfverzekerder een vergadering voor te zitten/te presenteren etc.
- door het spreken over onderwerpen als rouw & verliesverwerking, medische fouten/klachten/calamiteiten of andere zorg gerelateerde zaken voor/met patiënt/mantelzorger/zorgverleners.
- door het organiseren/leiden/voorzitten van symposia, congressen, focusgroepen en gespreksgroepen met bijvoorbeeld patiënten, mantelzorgers en zorgprofessionals.
- door het adviseren over en regisseren van ceremonies bij o.a. huwelijk, opening, pensionering, overlijden.
Los van het bovenstaande ben ik natuurlijk ook niet te beroerd om te schrijven of spreken als het om andere onderwerpen gaat ;-).
Dat had ik dus allemaal al aardig op papier staan vond ik zelf. Bijschaven doe ik later nog. Maar die naam…hij bleef als een soort zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangen en ik lag er nachten wakker van. Tot afgelopen vrijdag……
Vrijdagochtend kwam mijn zus theedrinken. Even bijkletsen en nu ze er toch was, even brainstormen over “de naam”. De brainstorm leverde enkele namen op maar de winnaar zat er nog niet tussen. En toen, zuslief had de deur maar amper achter zich dicht getrokken, was hij daar: de ingeving van het jaar ;-).
Ik schreef hem eigenlijk uit het niets op, sprak hem uit en werd er direct blij van. Ik betrapte mezelf erop dat ik hardop zei “Yes, dit is ‘m”! Uiteraard pakte ik meteen mijn telefoon om mijn zus te vertellen over mijn ingeving. En ook haar reactie was duidelijk.
Dus, ladies and gentlemen, we’ve got him!
Er breekt nu een periode aan van voorbereidingen. Ik heb me gemeld bij de KvK, een websitedomein vastgelegd en ook op alle social media kanalen alvast een account gereserveerd. Zaterdag ga ik naar de startersdag van de Kamer van Koophandel (KvK) in Utrecht en een bevriende ontwerper gaat voor me aan de slag met logo, huisstijl enzovoort. In december wordt de inschrijving bij de KvK definitief gemaakt en per 1 januari 2020 start ik officieel. Ik kies voor 1 januari omdat dit wel zo makkelijk is met de boekhouding. Want, voor de mensen die het nog niet weten: ik en cijfers zijn niet de beste vrienden.
Ok, hartstikke leuk voor je Pleun, hoor ik je denken. Maar hoe héét je bedrijf dan? Nou, komt ie:
Leven In Letters
Ik schrijf, spreek en ondersteun bij momenten van betekenis, ik breng het leven onder woorden: ik breng (het) leven in letters!
Er breekt wederom een spannende periode aan maar wel een periode die ik in ga met een enorme bak energie. Ik heb er enorm veel zin in om bij mijn werkgever nieuwe dingen op te pakken en mijn eigen bedrijf op te gaan zetten. Ik hou jullie op de hoogte!
Aanvulling achteraf: Bij nader inzien was het toch verstandig om Leven In Letters al eerder in te schrijven bij de KvK en niet pas op 1 januari, zoals de planning was. Mocht je een leuke klus voor me hebben dan hoor ik dat graag via pleun@leveninletters.nl !
