Van sommige termen krijg ik echt enorme jeuk. ‘Burn-out’ was zo’n term. Maar zoals jullie wellicht in eerdere blogposts hebben gelezen, ben ik daar inmiddels noodgedwongen een beetje van teruggekomen. Hoewel ik “overspannen” of “oververmoeid” nog steeds prettiger vind klinken. Maar goed, dat terzijde.
Jeuk dus. Van modewoorden, maar ook van de Engelse termen die mijn man en zus, beiden werkend bij wat ooit de grootste lampenfabriek van ons land was, er om de haverklap uitgooien. Dat je in een (inmiddels) internationaal bedrijf Engels spreekt met je collega’s die uit het buitenland komen snap ik. Maar als je thuis tussen de soep en de aardappelen door aan je vrouw en kinderen vertelt over je werkdag, moet het dan gaan over de “call” of de “heads up” die je hebt gehad? Is het heel raar om dan gewoon te zeggen dat je telefonisch overleg hebt gehad of dat een collega je even over iets heeft ingelicht? Engels is een prachtige taal en laten we hem vooral ook blijven spreken maar wel met respect voor onze eigen mooie taal graag.
Ik betrap mezelf natuurlijk ook wel eens op het gebruik van Engelse termen, gewoonweg omdat ze onderdeel zijn geworden van onze spreektaal. Moet kunnen, maar sommige mensen gaan echt te ver. En dan bedoel ik niet mijn man of zus, want die houden hun mond wel als ik dat vraag . Nee, gisteravond, in het SBS-programma Steenrijk Straatarm dan (ja, ik kijk soms dat soort hersenloze programma’s, heerlijk om even af te schakelen). Twee zusjes, hoogblond en succesvol. Ze zorgden ervoor dat mijn haren al na 2 minuten recht overeind stonden. Deze dames, overduidelijk uit op gratis reclame voor hun bedrijf, presteerden het om in werkelijk iedere zin die ze uitkraamden minstens 4 Engelse termen te gebruiken, gevolgd door de langste Gooische “R” die ik ooit gehoord heb. Tenenkrommend was het. Om van de jeuk maar niet te spreken.
Engelse termen. Ik heb er dus niet veel mee. En toch zit ik, terwijl ik dit schrijf, voor de 2e keer deze week in de trein voor nog zo’n Engelse term waar ik jeuk van krijg: “Me time”. Maar als moeder van 2 spookjes ben ik daar af en toe keihard aan toe. Soms heb ik het weken nauwelijks, nu ineens in overvloed! Afgelopen vrijdag ging ik met nog 6 vrouwen een gezellige avond/nacht naar Den Bosch, op uitnodiging van een vriendin die 40 werd. Heerlijk, even niks, behalve wijn, lekker eten, bijkletsen en dansen.
Anyway, vandaag weer “me time” dus! Ik ga vanavond mijn famous neef, met z’n band Weval, zien shinen in het Concertgebouw in Amsterdam tijdens Amsterdam Dance Event. Samen met een van m’n BFF’s ga ik na wat bites & drinks ‘n dikke party bouwen. Maar natuurlijk niet voordat ik nog even lekker heb liggen chillen op onze hotelkamer.
Peace out mensen, life is great
