Afgelopen jaar was een jaar van revisie. Van mezelf oprapen, opnieuw uitvinden en vertrouwen krijgen. Ik doorliep onder andere een coachingstraject waarbij ik mijn waarden benoemde en ze in beeld bracht. Natuurlijk had ik een boek vol kunnen schrijven over mijn waarden, maar ik vind het fijn om dingen ook zichtbaar te maken. Ik zocht, knipte en plakte en uiteindelijk was daar een mooi overzicht van de dingen die ik belangrijk vind. Dingen die mij drijven. Zowel privé als in mijn werk.
Allereerst Liefde. Niemand kan zonder liefde. Ik heb heel wat liefde gekend in mijn leven, en nog steeds gelukkig! Van mijn ouders, zus, mijn familie, vrienden en die hele rits vriendjes die ik tussen mijn 14e en 28e versleet. En natuurlijk van mijn lief, waarmee ik inmiddels alweer ruim 11 jaar samen ben en van die 2 bloedjes van kinderen van ons. Ik heb liefde nodig, net als ieder ander. Maar wel oprechte liefde. En dan kom je automatisch bij een andere waarde die voor mij heel belangrijk is. Eerlijkheid. Ik heb een hekel aan mensen die niet eerlijk en oprecht zijn. Die om zaken heen lullen, niet de waarheid durven te spreken of “om de lieve vrede te bewaren” dingen verzwijgen. Ik kan en wil dat soort mensen gewoon niet om me heen hebben. Ik voel het ook meteen aan, als iemand niet oprecht is. Prik er als het ware meteen doorheen.
Wel handig, een flinke portie mensenkennis. Komt ook omdat ik van de interactie ben. Nog zo’n belangrijk item voor mij. Ik wil mensen om me heen hebben, met mensen kletsen, heftige gesprekken voeren, samen huilen en samen lachen. Ik wil weten wat mensen bezighoudt, wat hen drijft. Veel mensen om je heen, betekent ook veel afwisseling. Voor mij heel belangrijk. Ik heb behoefte aan afwisseling. In omgeving, in de mensen om me heen en in het werk dat ik doe. Ik ben snel op iets uitgekeken (behalve dan gelukkig op mijn grote liefde en trouwe vrienden) en moet het voor mijzelf aantrekkelijk houden door veel verschillende dingen te ondernemen. Doodvermoeiend voor mijn directe omgeving, dat wel. Maar maak je geen zorgen, afwisseling zit hem voor mij ook in de kleine dingen. Zo kan ik al heel blij worden van het schuiven met meubels, een nieuwe bos bloemen in huis of een werkdag met veel verschillende afspraken. Het is dus niet zo dat ik meteen mijn hele leven omgooi als het saai wordt… en echt saai is het bij mij sowieso eigenlijk nooit.
Druk wel. Maar ja, bij wie niet. Het behouden van de balans tussen werk en privé is voor mij erg belangrijk. Die balans was zoek in de afgelopen jaren. Nu ik iets minder in het ziekenhuis werk en mijn eigen bedrijf heb, maak ik meer uren dan ooit. Maar toch kan ik de balans beter behouden, omdat mijn eigen bedrijf runnen niet als ‘werk’ voelt. En natuurlijk heb ik dagen dat ik voor mijn gevoel honderd dingen tegelijk doe, maar toch, over het algemeen is de balans er meer dan ooit. Gevoelsmatig dan. Want manlief zal daar vast anders over denken, ik zit tenslotte regelmatig ’s avonds nog achter de laptop.
Werken aan of voor mijn eigen bedrijf voelt niet als werk, omdat ik iets doe wat ik leuk vind. Iets met veel betekenis. Betekenisvol werk, iets doen voor de ander, iemand kunnen raken met tekst of zang, iemand helpen die het nodig heeft, mooie gesprekken voeren met mensen. Ik word daar ongelofelijk blij van. En dus staat ook deze op het overzicht dat ik maakte van mijn waarden.
Ook de vrijheid die het zelfstandig ondernemerschap mij geeft, is voor mij cruciaal. Ik vind het heerlijk om mijn eigen agenda te bepalen, om de verantwoordelijkheid te hebben over mijn eigen toko. Ook wel eng soms hoor, maar zo leerzaam en gaaf is het, om te merken dat je dicht bij jezelf kunt en mag blijven in de beslissingen die je als ondernemer neemt. Niet dat mijn werk in het ziekenhuis mij die vrijheid niet geeft, ook daarin kan ik erg zelfstandig functioneren, maar Leven In Letters is echt mijn bedrijf, mijn verantwoordelijkheid. Dat voelt toch anders dan deel uit maken van een grote organisatie met nog twee managementlagen boven je. Ik mis soms de ruimte om te handelen vanuit mijn eigen gevoel, mijn eigen waarden. Empathie is er ook zo een. Voor mij enorm belangrijk maar niet altijd toepasbaar in mijn werk. Soms gaat het helaas gewoon om keiharde knaken in de ziekenhuiswereld. Ik heb daar af en toe last van. Des te fijner is het dat ik mijn empathisch vermogen ook kwijt kan bij Leven In Letters.
Leven In Letters is mijn creatieve uitlaatklep. Schrijven, spreken, zingen of mijn creativiteit inzetten om patiënten en mantelzorgers te helpen in complexe zorgtrajecten. Allemaal facetten van mijn werk die me dwingen mijn creativiteit te gebruiken, and I love it! En met creativiteit komt ook de humor. Flauwe humor, leuke anekdotes maar ook snoeiharde grappen, ik vind humor echt onmisbaar in het leven. En het liefst een beetje op het randje, maar wel met een boodschap. Lekker adrem een gewaagde opmerking plaatsen, ik draai er mijn hand niet voor om. De kinderen voor de gek houden, heerlijk! Helemaal dubbel liggen om de flauwe grappen die de jongens van de band maken, geweldig! Maar het liefst ga ik een avond naar het theater. Voor snoeiharde maar intelligente humor, zoals stadsgenoot Theo Maassen dat als geen ander kan.
En dan de beloning. Tsja… natuurlijk zeg ik geen nee tegen een zak met geld, tegen een lekker salaris. Ik mag ook niet klagen, we hebben het heel goed. Maar veel belangrijker is het voor mij, als mensen dankbaar zijn. Dat klinkt heel zweverig en ja, ook ík moet gewoon iedere maand de hypotheek betalen en houd van luxe, maar toch is voor mij die andere vorm van beloning minstens zo belangrijk. De dankbaarheid van de organisaties waar ik voor werk, de dankbaarheid van de mensen die ik spreek of help. Het is een enorme drijfveer voor mij om te doen wat ik doe.
Waarden dus. Een heel rijtje was het. Ik heb er plaatjes bij gezocht en er een mooi overzicht van gemaakt. Die poster hangt nu op mijn werkkamer. En iedere dag weer, als ik daar kom, kijk ik er naar. En check ik heel eventjes of dát wat ik doe, nog matcht met mijn waarden. Met wie ik ben. Gelukkig kan ik die vraag tot op de dag van vandaag met een volmondig “ja” beantwoorden.
